Wednesday, March 26, 2014

Serat Kalathida

Mangkya darajating praja; 
Kawuryan wus sunyaruri; 
Rurah pangrehing ukara; 
Karana tanpa palupi; 
Atilar silastuti; 
Sujana sarjana kelu; 
Kalulun kala tidha; 
Tidhem tandhaning dumadi; 
Ardayengrat dene karoban rubeda.

Ratune ratu utama; 
Patihe patih linuwih; 
Pra nayaka tyas raharja; 
Panekare becik-becik; 
Parandene tan dadi; 
Paliyasing Kala Bendu; 
Mandar mangkin andadra; 
Rubeda angrebedi; 
Beda-beda ardaning wong saknegara.

Katetangi tangisira; 
Sira sang paramengkawi; 
Kawileting tyas duhkita; 
Katamen ing ren wirangi; 
Dening upaya sandi; 
Sumaruna angrawung; 
Mangimur manuhara; 
Met pamrih melik pakolih; 
Temah suhha ing karsa tanpa wiweka.

Dasar karoban pawarta; 
Bebaratun ujar lamis; 
Pinudya dadya pangarsa; 
Wekasan malah kawuri; 
Yan pinikir sayekti; 
Mundhak apa aneng ngayun; 
Andhedher kaluputan; 
Siniraman banyu lali; 
Lamun tuwuh dadi kekembanging beka.

Ujaring panitisastra; 
Awewarah asung peling; 
Ing jaman keneng musibat; 
Wong ambeg jatmika kontit; 
Mengkono yen niteni; 
Pedah apa amituhu; 
Pawarta lolawara; 
Mundhuk angreranta ati; 
Angurbaya angiket cariteng kuna.

Keni kinarta darsana; 
Panglimbang ala lan becik; 
Sayekti akeh kewala; 
Lelakon kang dadi tamsil; 
Masalahing ngaurip; 
Wahaninira tinemu; 
Temahan anarima; 
Mupus pepesthening takdir; 
Puluh-puluh anglakoni kaelokan.

Amenangi jaman edan; 
Ewuh aya ing pambudi; 
Milu edan nora tahan; 
Yen tan milu anglakoni; 
Boya kaduman melik; 
Kaliren wekasanipun; 
Ndilalah karsa Allah; 
Begja-begjane kang lali; 
Luwih begja kang eling lawan waspada.

Beda lan kang wus santosa; 
Kinarilah ing Hyang Widhi; 
Satiba malanganeya; 
Tan susah ngupaya kasil; 
Saking mangunah prapti; 
Pangeran paring pitulung; 
Marga samaning titah Rupa sabarang pakolih; 
Parandene maksih taberi ikhtiyar.

Sakadare linakonan; 
Mung tumindak mara ati; 
Angger tan dadi prakara; 
Karana riwayat muni; 
Ikhtiyar iku yekti; 
Pamilihing reh rahayu; 
Sinambi budidaya; 
Kanthi awas lawan eling Kanti kaesthi antuka parmaning Suksma.

Ya Allah ya Rasulullah; 
Kang sipat murah lan asih; 
Mugi-mugi aparinga; 
Pitulung ingkang martani; 
Ing alam awal akhir; 
Dumununging gesang ulun; 
Mangkya sampun awredha Ing wekasan kadi pundi; 
Mula mugi wontena pitulung Tuwan

Sageda sabar santosa; 
Mati sajroning ngaurip; 
Kalis ing reh aruraha; 
Murka angkara sumingkir; 
Tarlen meleng malat sih; 
Sanistyaseng tyas mematuh; 
Badharing sapudhendha Antuk mayar sawetawis; 
Borong angga sawarga mesi martaya.

Friday, March 14, 2014

Love is all about acceptance.




When we love, we will accept the people for everything, for what they were, for what they are, and for what they will be. Just because we're in love, and just if we will always love them.

I'm a lover. I was in love and I was be loved. I knew how it feels giving a person everything I have, the trust I gave that person is more than I could afford trusting myself, a lot. I was so much in love, until I couldn't see things for what its should be. All I wanted on that time is to make myself happy, and "You are the one who always makes me happy". 

So when I loved, I accepted. I'm sure you will do the same, accepts your love one for their good and bad deeds. We're all blinded by thing called love, we do.

We will accept until that one day, we don't love them anymore. That's the time we see things clearly back again. It's when we stop accepting, we stop loving. Then it's when we start differentiating the wrongs and the rights. 

Thus, what is love all about? Acceptance. Love is all about acceptance. Things you accepts but not others, because you love that things but others don't.